Babushkino-appelboom: kenmerken van de variëteit en verzorging

Beschrijving van de Babushkino-variëteit

Deze winterappelbomen, die in de late herfst rijpen, worden niet beschouwd als snelgroeiend of vroegdragend. De vruchtproductie duurt weliswaar geruime tijd, maar is meestal overvloedig. De bomen zijn zeer winterhard en stellen weinig eisen aan de grond, watergift, bemesting en kunstmest.

De vruchten van Babushkino zijn mooi, groot, roze van kleur, heerlijk van smaak en lang houdbaar. Ze hebben een krachtig aroma, zijn gemakkelijk te vervoeren en geschikt voor alle verwerkingsmethoden: sap, cider, jam, conserven, gedroogd fruit en compotes. Het grootste nadeel is de onregelmatige vruchtzetting en de rustperiodes, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door de lange, actieve levensduur. Deze appelboom wordt aanbevolen voor individuele teelt in de moestuin.

Appels: Hoe zien ze eruit?

De vruchten zijn meestal middelgroot of zelfs iets kleiner van formaat en wegen amper 130-150 gram. Ze zijn rond, soms bolvormig, maar vaker raapvormig of sterk afgeplat, breed geribd, scheef, asymmetrisch en onregelmatig. Soms verdeelt de ribbel de vrucht visueel in partjes, waarbij de zijnaad niet zichtbaar is.

De schil is vrij dicht, dik, sterk en elastisch en biedt uitstekende bescherming tegen mechanische beschadigingen. De basiskleur is groener, maar kan een lichte witachtige ondertoon hebben en na rijping geel of geelgoud worden. De blos is zeer licht, doorschijnend, roodoranje en vervaagd met vlekken; deze ontwikkelt zich uitsluitend aan de zonzijde. Er zijn talrijke onderhuidse vlekken; ze zijn groengrijs en nauwelijks zichtbaar. Deskundigen raden aan de chemische samenstelling te beoordelen op basis van de volgende gegevens:

• P-actieve stoffen (catechinen) – 228,9 milligram.
• Ascorbinezuur (vitamine C) – 23,6 milligram.
• Fructose (totale suikers) – 10,5%.
• Pectines – 12,3%.
• Titreerbare zuren – 0,74%.

Het vruchtvlees is over het algemeen fijnkorrelig en sneeuwwit, maar kan soms een lichte citroen- of roomgele tint hebben. Het is zeer sappig, aromatisch, knapperig, verfrissend en doordringend, en breekt gemakkelijk af wanneer erop wordt gebeten. De smaak wordt als harmonieus, dessertachtig en evenwichtig beschouwd; het is zoetzuur, met een vleugje zoetheid en een lichte wijnlimonadezuurheid in de nasmaak. Professionele proevers geven de vrucht 4,5-4,7 punten uit 5 voor uiterlijk en smaak.

Babushkino-appelboom: kenmerken

Kroon en wortelstelsel

De bomen worden als middelgroot beschouwd en ook hun groeikracht laat te wensen over. Ze kunnen niet meer dan 15-25 centimeter per jaar groeien, en zelfs dan niet altijd. De maximale hoogte van de boom bedraagt ​​4,3-5,2 meter zonder vormsnoei van de kroon.De kroon is breed rond, afhangend, spreidend en op oudere leeftijd treurend. De scheuten zijn dik, lang en krachtig, recht of licht gebogen, bedekt met een grijze en grijsbruine schors die gevoelig is voor barsten en afbrokkelen. De vruchtzetting is geconcentreerd op de vruchtscheuten, ringen en sporen.

De bladeren zijn middelgroot, ovaal of ovaal-langwerpig, maar meestal breedzijdig, bijna afgerond, met een gekartelde, gezaagde rand en een korte, puntige vorm. Ze zijn meestal mat, maar kunnen ook licht glanzend zijn. De onderkant van het blad is viltig, de bladranden zijn verhoogd en het blad is bijna afgeplat. Het wortelstelsel is diep, vezelig of penwortelvormig, goed aangepast aan het zoeken naar vocht.

Productiviteit en bestuiving

Het ras staat over het algemeen bekend om zijn hoge opbrengst, maar kan niet tippen aan rassen als Antonovka.

In één seizoen kan een volwassen Babushkino-boom niet meer dan 135-160 kilo geurige en prachtige appels opleveren. Dit wordt bereikt met hoogwaardige, tijdige verzorging en gunstige weers- en klimaatomstandigheden..

Ongebruikelijk voor oude Russische volksrassen is dat deze volledig zelfsteriel is. Dit betekent dat hij geen appels produceert, zelfs niet met een overvloedige bloei, tenzij er andere bestuivers in de buurt zijn. Daarom is het verstandig om appelbomen verspreid te planten en ze te selecteren op basis van hun bloeitijd.

Winterhardheid en ziekteresistentie

Bomen worden beschouwd als zeer resistent tegen lage temperaturen. Ze verdragen gemakkelijk temperaturen van -27-32 °C en lijden vrijwel geen schade. Tijdens de vroege kinderjaren en lange, langdurige winters is het echter essentieel om Baboesjkino goed voor te bereiden op de winter door hem in te pakken en te bedekken.

De variëteit is matig resistent tegen rottingsziekten van verschillende oorsprong. Schurft komt zelden voor en de parasitaire bedreigingen zijn niet bijzonder ernstig. Als er echter een infectie optreedt, is de kans groot dat deze ernstig en ernstig is. Daarom mogen preventieve behandelingen met commerciële producten, verkrijgbaar bij speciaalzaken, niet worden verwaarloosd.

Onderstammen en ondersoorten

Er zijn geen ondersoorten van deze variëteit, maar hij kan op verschillende onderstammen worden gekweekt, waarvan de dwerg de populairste is. Deze variëteit produceert compacte bomen, slechts 2-3 meter hoog, die weinig ruimte innemen in de tuin. De winterhardheid is echter aanzienlijk verminderd en de vruchten kunnen groter worden, tot wel 150-180 gram. De overige kenmerken van de Babushkino blijven ongewijzigd.

Kenmerken van de groeiende Babushkino

Landing

Basisvoorwaarden

• Niet alleen deze soort, maar ook andere soorten houden van veel open ruimte en zonlicht. Kies daarom de plantlocatie dienovereenkomstig. Ze kunnen ook in de schaduw groeien en vruchten produceren, maar de opbrengst zal aanzienlijk minder zijn.
• De grondwaterstand speelt een belangrijke rol bij de keuze van de plantlocatie. Bomen mogen niet met hun wortels in het water komen, omdat dit direct rotting veroorzaakt. Als de grond niet geschikt is, moet er een heuvel worden aangelegd en de bomen daarin worden geplant. Een dakleer of leisteen kan ook op een diepte van 2 meter worden ingegraven.
• Kroonventilatie speelt geen speciale rol in Baboesjkino, maar stilstaande lucht is ook ongewenst, omdat het de kans op ziektes vergroot.
• Maak de gaten 2-4 weken van tevoren klaar, of nog beter, een seizoen voor het planten. Graaf gaten van 70-90 centimeter diep en met een gelijke of iets grotere diameter. Voeg een voedingsmengsel (teelaarde + meststof) toe aan de bodem, dek af met een drainagelaag van grind, gebroken baksteen of vermiculiet, voeg 25-40 liter water toe en laat de grond buiten staan.
• Tussen bomen in een rij moet u ongeveer 2,5-3 meter ruimte laten, en tussen rijen 4-5 meter.
• De entplaats (wortelhals) moet altijd boven het maaiveld blijven. Houd daarom bij het planten rekening met een hoogte van 7-9 centimeter, rekening houdend met toekomstige bodemdaling.
• De palen worden direct in de gaten geslagen of gegraven. Ze bieden niet alleen steun aan de appelbomen, maar ook bescherming tegen vorst. Het is het beste om ze niet eerder dan 3-4 jaar na het planten te verwijderen.
• Plaats de zaailing op de drainage, bestrooi hem met aarde, verdicht hem met je voeten, geef hem water met 45-60 liter water, het oppervlak mulch humus, compost, zaagsel.

Landingsdata

Appelbomen kunnen het beste in de late herfst geplant worden, nadat de bladeren zijn gevallen, rond oktober. Ze verdragen echter ook planten in maart-april goed. Appelbomen met een eigen kluit (gesloten wortelstelsel) kunnen op elk moment van het groeiseizoen geplant worden.

Boomverzorging

Bescherming tegen vorst en ongedierte

Om te voorkomen dat bomen in de winter bevriezen, worden ze vooraf voorbereid. Water geven na voltooiing augustus Dit wordt afgeraden; het mag alleen in extreme gevallen worden gedaan. Stammen kunnen goed worden omwikkeld met dakleer, jute, spingebonden of agrofibre. Kleine bomen, zoals jonge of dwergbomen, kunnen worden omwikkeld met de tentmethode.

Om knaagdieren af ​​te weren die in de winter naar tuinen komen om zich tegoed te doen aan jonge bast en malse twijgen, worden bomen ingesmeerd met stookolie, vet en reuzel. Om insecten te beschermen, wordt de stam geborsteld en vervolgens witgekalkt tot een hoogte van 1-1,3 meter.

Grond losmaken, water geven: de juiste landbouwtechniek

Babushkino vereist geen speciale grondbewerking. Deskundigen raden echter aan om minstens één keer per jaar te spitten tot de bomen 6-7 jaar oud zijn. Daarna kan de omgeving rond de stam worden bedekt met graszoden en ingezaaid met gras of kruiden. Schoffelen kan op elk gewenst moment, waarbij onkruid, andere scheuten en worteluitlopers, die vrij overvloedig aanwezig zijn bij deze soort, worden verwijderd.

Water geven aan hoogstambomen is alleen nodig bij de droogste en warmste weersomstandigheden, wanneer er langer dan 3-4 weken geen regen is gevallen. Anders zal de boom zelf vocht vinden, hoewel jonge zaailingen eens in de 2-3 weken water kunnen krijgen. Voeg meststof toe aan het water, omdat dit de opname ervan aanzienlijk bevordert.

Snoeien: eenvoudige kroonvorming

Het is het beste om jonge bomen vanaf het eerste levensjaar te leiden. Verwijder direct een derde van de totale lengte van de boom, evenals zijscheuten, zodat er slechts 2-4 skeletachtige takken overblijven. Zorg vervolgens voor een schaarse, trapsgewijze vorm, waarbij de takken op verschillende hoogtes en met voldoende tussenruimte worden geplaatst.

Regelmatige inspectie en snoei worden uitgevoerd volgens het sanitaire plan. Zieke, droge of gebroken scheuten worden afgesneden en wonden worden gedicht. tuinplaatsVanaf 10-12 jaar kunt u verjongen door 2-3 oudere scheuten te verwijderen, zodat de jonge scheuten de kans krijgen om zich te ontwikkelen.

Rijping en vruchtvorming van Babushkino

Het begin van de vruchtvorming

Deze variëteit kenmerkt zich door een late vruchtzetting, waardoor het even duurt voordat de vruchten verschijnen. Pas in het 7e of 8e jaar gaan de knoppen open, die zich al snel ontwikkelen tot vruchtbeginsels en vruchten. Bovendien kan dit bij slecht weer of een streng klimaat nog langer duren. Dwergappelbomen beginnen al in het 3e of 4e jaar vruchten te dragen, wat vooral tuinders aanspreekt.

Bloeitijd

De knoppen openen zich rond half mei, soms zelfs pas begin juni. Deze late opening is niet schadelijk voor de appelbomen, aangezien ze in een gematigd klimaat ruim de tijd hebben om te rijpen. De bloemen zijn groot, mooi en geurig, verzameld in trossen van 3-5, die de takken rijkelijk bedekken. Ongeopende knoppen lijken roze, maar openen zich tot sneeuwwitte bloemen met tere bloemblaadjes. Het proces duurt minstens 12-16 dagen. De bestuiving vindt voornamelijk plaats door bijen, met een vliegbereik van 1,8-2 kilometer, dus bestuivers zijn er zeker te vinden.

Vruchtvorming en groei

De boom groeit erg langzaam, schijnbaar aarzelend. Dit wordt echter volledig gecompenseerd door zijn veerkracht tegen verschillende weers- en klimaatomstandigheden. Vóór de eerste vruchtzetting bereikt hij nog steeds zijn normale hoogte van 25 centimeter, maar daarna neemt de groei aanzienlijk af. De vruchtzetting neemt ook geleidelijk toe, wat veel geduld vereist. Een volledige oogst wordt pas in het 10e tot 12e jaar verwacht.

Babushkino rijpt eind september of half oktober, afhankelijk van de regio en de weersomstandigheden. De vruchten blijven goed aan de takken hangen, dus u hoeft zich geen zorgen te maken dat ze eraf vallen. Het is echter ook niet aan te raden om de oogst uit te stellen. De rijpheid voor consumptie treedt iets later op, ongeveer 1-2 maanden na bewaring in de kelder of koelkast, wanneer de suikers volledig gekarameliseerd zijn. Ze zijn goed te transporteren en blijven tot de volgende zomer, en soms tot de volgende oogst, goed.

Deel uw eigen ervaringen met de Babushkino-appelsoort, zodat iedere tuinier er meer over kan leren voordat hij gaat planten en maximale resultaten kan behalen.