Ermakovskoye Mountain Apple Tree: Variëteitkenmerken en verzorging

Beschrijving van de appelboomvariëteit Ermakovskoye Mountain

Deze kleine boom blijft Siberiërs verbazen, die altijd op verrassingen voorbereid zijn. Hij verdraagt ​​strenge vorst goed en is niet bijzonder bang voor voorjaarsvorst, vooral niet als hij goed afgedekt is voor de winter. Het belangrijkste is dat hij geurige, smakelijke en, voor deze regio, vrij grote vruchten produceert. De opbrengst is ook vrij goed voor zo'n compacte boom, waardoor deze variëteit aanbevolen is voor zowel kleine boerderijen als grote, commerciële, intensieve tuinen.

Appels: hoe ze eruit zien

Vergeleken met grotere appelrassen kunnen Ermakovsky-appels als klein worden beschouwd. Hun maximale gewicht is niet meer dan 60-80 gram, maar voor appelbomen die zijn gebouwd voor de barre omstandigheden in Siberië is dit behoorlijk indrukwekkend. Vergeleken met de Altai Bagryany- of Alenushka-appels zijn deze vruchten twee keer zo groot. Ze zijn rond, regelmatig van vorm, uniform van grootte en hebben subtiele ribbels.

De schil is dicht, glanzend en glad, en kan een lichte wasachtige laag hebben. De basiskleur is groen wanneer de vrucht onrijp is, maar wordt goudgeel of lichtgeel naarmate de vrucht rijper wordt. De blos beslaat ongeveer 65-85% van het oppervlak; deze is diffuus gestreept, vrij dicht en helderrood, scharlakenrood of zelfs baksteenrood van kleur. De onderhuidse stippen zijn groot, talrijk, grijsgroen en duidelijk zichtbaar. De chemische samenstelling wordt gekenmerkt door de volgende indicatoren (per 100 gram):

• P-actieve stoffen (catechinen) – 127 milligram.
• Ascorbinezuur (vitamine C) – 23,9 milligram.
• Totale suikers (fructose) – 11,5%.
• Pectinen (vezels) – 11,3%.
• Titreerbare zuren – 0,6%.

Het vruchtvlees van de appels is wit of licht romig, vrij stevig, fijnkorrelig, sappig en aromatisch, knapperig en stekelig. Ze hebben een aangename dessertachtige, harmonieuze en evenwichtige zoetzure smaak. Volgens professionele proevers scoren de vruchten 4,3 punten voor smaak en uiterlijk op een schaal van 5.

Ermakovskoye Mountain Apple Tree: Kenmerken

Kroon en wortelstelsel

Bomen van deze variëteit kunnen worden omschreven als middelgroot, maar zijn van nature semi-dwerg en bereiken een hoogte van maximaal 2,5-3 meter, zelfs als ze vrij kunnen groeien. De kroon kan licht piramidaal zijn als hij jong is, maar wordt met de jaren ronder en kan gemakkelijk tot een bol worden gevormd, wat de verzorging en de oogst vergemakkelijkt. De takken zijn gebogen en dik en steken meestal bijna haaks uit vanaf de hoofdstam. De appelboom draagt ​​vruchten op uitlopers, ringvormige scheuten en jonge, eenjarige scheuten.

De kroon van jonge scheuten is bruin of bruingroen, maar kan na verloop van tijd bruin worden, barsten en afvallen. De bladeren zijn rond, langwerpig, vrij groot, puntig, met een langwerpige punt en een grof gekartelde rand. Ze zijn leerachtig, heldergroen, mat maar glad, lijken op satijn en hebben een opvallende beharing aan de achterkant. Het wortelstelsel is vertakt, oppervlakkig en mist meestal een centrale penwortel.

Productiviteit en bestuiving

Voor zo'n middelgrote variëteit levert de boom een ​​opmerkelijke opbrengst, zeker gezien de groeiomstandigheden. Een enkele volwassen boom kan 45-50 kilo heerlijke, sappige appels opleveren. De hoogste geregistreerde opbrengst van de Ermakovsky-berg is 70 kilo.

Deze variëteit wordt beschouwd als zelfsteriel, wat betekent dat je geen oogst zult krijgen tenzij er andere appelbomen in de buurt zijn die op het juiste moment bloeien. Idealiter staan ​​ze niet meer dan 50-150 meter uit elkaar; dit is voldoende voor honingproducerende insecten, die voornamelijk afhankelijk zijn van de geur van de bloemen. Ervaren tuiniers plaatsen ook een bijenstal in hun tuin of gebruiken verplaatsbare bijenkasten om de bijen gemakkelijker toegang tot hun nesten te geven.

Winterhardheid en ziekteresistentie

Voor een Siberische appelsoort heeft Ermakovsky een gemiddelde tolerantie voor lage temperaturen. Jonge bomen kunnen temperaturen onder de 25-27 °C nauwelijks verdragen, dus ze hebben zorgvuldige vorstbescherming nodig. Volwassen bomen zijn veerkrachtiger en kunnen strenge Siberische winters, met hun plotselinge dooi en langdurige koude periodes, overleven, maar een goede winterbescherming is ook nuttig.

Deze variëteit is matig resistent tegen schurft en andere schimmelinfecties bij appels, maar heeft geen natuurlijke immuniteit. Dit betekent dat er met de juiste verzorging en preventieve maatregelen weinig risico op infectie is. In bijzonder natte jaren zijn appelbomen echter vatbaar voor schurft, en bij infectie worden zowel bladeren als vruchten aangetast. Het is ook belangrijk om insecten goed in de gaten te houden, aangezien ongedierte niet alleen gemakkelijk blad en appels aanvreet, maar zelfs het hout kan beschadigen.

Onderstammen en ondersoorten

Er is geen informatie over ondersoorten van de Ermakovsky-bergappel, dus het is waarschijnlijk dat ze gewoon niet bestaan. Appelbomen worden gekweekt op verschillende onderstammen: vegetatief, semi-dwerg en dwerg. In het laatste geval kan de hoogte van de boom tot twee meter schommelen, wat de verzorging en winterbescherming aanzienlijk vereenvoudigt. De vorstbestendigheid is echter aanzienlijk verminderd. Er bestaat geen zuilvormige variëteit.

Kenmerken van de groeiende Ermakovsky-berg

Landing

Basisvoorwaarden

• Ermakovskoe houdt van open ruimtes, maar ook van beschutte hoekjes, zolang ze maar het grootste deel van de dag in de volle zon staan. Schaduw verhindert niet alleen dat de bomen goed fruit produceren, maar kan er zelfs voor zorgen dat ze ziek worden.
• De appelboom houdt niet van vochtige en moerassige gebieden, de nabijheid van open water, holtes waarin bronwater zich verzamelt en andere vochtigheid.
• De variëteit houdt niet van zuur bodemAls de grond hoog is, moet deze daarom kunstmatig met kalk worden uitgespoeld. Zandleem en kleileem zijn ideaal om te planten. Bij arme grond kunnen verschillende meststoffen, die appelbomen goed verdragen, helpen.
• De boomgaten moeten in de herfst worden gegraven, of minstens 3-4 weken voor het planten. Graaf hiervoor gaten van 80-90 centimeter diep en met dezelfde diameter. Voeg een laag verwijderde grond gemengd met eventueel beschikbare meststof toe aan de bodem. Vul dit aan met ongeveer 12-15 centimeter drainagemateriaal. Je kunt hiervoor gewoon grind, vermiculiet, notendoppen of zelfs gebroken baksteen gebruiken. Bewater het hele mengsel met ongeveer 50-60 liter water en laat het in de open lucht staan ​​tot het planten.
• Tussen de bomen in een rij moet minimaal 2,5-3 meter ruimte worden gelaten. Tussen de rijen kan deze afstand met een halve meter worden verkort.
• Controleer eerst het wortelstelsel van de zaailingen en knip indien nodig droge, beschadigde of zieke scheuten af ​​met een snoeischaar. Week ze vervolgens 4-7 uur in water om het vocht op te nemen.
• Vergeet niet om direct speciale palen in de gaten aan de noordkant te steken om de bomen vast te zetten. Deze voorkomen dat de bomen vervormen of omvallen bij harde wind. Ze kunnen pas na de derde of vierde oogst worden verwijderd, wanneer de bomen voldoende zijn aangeslagen.
• Plaats de zaailingen in de drainagesleuf, spreid de wortels uit en bedek ze in lagen met aarde. Druk elke laag lichtjes aan met je handen. Zorg ervoor dat de aarde rond de appelboom niet te dicht op elkaar komt te staan, want hij geeft de voorkeur aan zuurstofrijke grond.
• Rondom de boom moet een klein heuveltje aarde worden aangelegd, waar 30-40 liter water in wordt gegoten. Het oppervlak wordt meestal gemulcht met humus, turf, compost of gehakseld gras.

Landingsdata

Deze variëteit gedijt het beste wanneer hij zowel in het voorjaar als in de herfst wordt geplant. Ervaren tuinders raden echter nog steeds de eerste optie aan. Op deze manier krijgt de boom de hele zomer de kans om zich voor te bereiden op de winterkou, door takken en wortels te laten groeien, wortels te ontwikkelen en zich aan te passen aan de nieuwe omgeving. Bij de aankoop van zaailingen met gesloten wortelstelsel (in zakken of potten die niet weggegooid hoeven te worden) kunnen ze op elk moment van het groeiseizoen in de volle grond worden uitgeplant.

Bescherming tegen vorst en knaagdieren

Hoewel de soort redelijk winterhard is, moet hij zorgvuldig tegen vorst worden beschermd om te voorkomen dat de boom bevriest. Hark hiervoor ongeveer 15-20 centimeter aarde rond de stam, eventueel bekleed met matten van droog gras of stro. Omwikkel de stammen met dakleer, agrofibre of jute. Bij zeer barre weersomstandigheden is het aan te raden om een ​​tentachtige schuilplaats te gebruiken, in ieder geval wanneer de boom jong is.

Het invetten van de stammen met gesmolten reuzel of vet is effectief tegen hongerige knaagdieren. Om insecten te weren, kunt u de stammen in de herfst witkalken met een laag van ongeveer 1-1,2 meter. Om bomen te beschermen tegen schimmelinfecties, kunt u ze besproeien met kopersulfaat.

Boomverzorging

Grond losmaken, water geven: de juiste landbouwtechniek

Elke appelboom heeft regelmatig grondbewerking rondom de stam nodig, maar dit moet met de nodige voorzichtigheid gebeuren. Het wortelstelsel van deze soort is ondiep, dus het is belangrijk om het niet te beschadigen. Verwijder tegelijkertijd al het onkruid, scheuten van andere planten en worteluitlopers om te voorkomen dat ze de boom van zijn voedingsstoffen beroven.

De boom reageert goed op water, maar het mag niet te vaak gebeuren. Als het droog en warm weer is, kunt u de tiendagenregel volgen en één keer in de tien dagen water geven. Dit geldt echter alleen als er geen regen valt. Als er neerslag valt, tel dan 10 dagen terug en geef de planten dan water. Bij normaal weer is water geven tijdens de bloei, vruchtzetting en rijping van de vruchten voldoende.

Snoeien: eenvoudige kroonvorming

De boom heeft een matige neiging om te verwilderen, dus snoeien zou geen grote problemen moeten opleveren. Kwekerijzaailingen hebben doorgaans al een goede vorm; u hoeft ze alleen maar te onderhouden en te voorkomen dat ze te verwilderen. Verwijder hiervoor uitlopers (takken die verticaal omhoog groeien) en takken die naar binnen groeien, richting het midden van de kroon. Inspectie en sanitaire snoei zijn ook elk voorjaar en najaar nodig, waarbij alle oude, dode, beschadigde of zieke takken worden verwijderd.

Rijping en vruchtvorming van de Ermakovsky-berg

Het begin van de vruchtvorming

Deze zomerappels worden beschouwd als vroegrijp, omdat ze al vroeg vruchten dragen. Bloemen kunnen al in het tweede of derde jaar verschijnen, maar het is het beste om ze volledig te plukken. De eerste 10-15 kilo geurende appels kunnen het beste in het vierde of vijfde jaar worden geoogst, wanneer de appelboom net begint aan te sterken.

Bloeitijd

De Ermakovskoe-appelboom bloeit van begin tot half mei, maar als het voorjaar koud en regenachtig is, kan de bloeiperiode verschuiven naar het einde van de maand. De bloeiperiode is vrij lang, typisch voor een Siberische appelboom, ongeveer 8-12 dagen. Het vinden van bestuivers voor deze variëteit is daarom gemakkelijk. De bloemen zijn talrijk en overvloedig, verzameld in kleine trossen, meestal wit, maar kunnen ook roze tinten hebben. Ze hebben delicate bloemblaadjes en een krachtige, levendige geur die onmiskenbaar is.

Vruchtvorming en groei

Bomen groeien vrij snel, vooral in de beginfase, voordat ze vrucht gaan dragen. Ze bereiken hun volledige hoogte binnen 10-12 jaar en blijven dat tot op hoge leeftijd. Ze groeien ongeveer 15-20 centimeter per jaar. Ze beginnen pas na 6-8 jaar volledig vrucht te dragen, wanneer een gemiddelde oogst van 60-70 kilo appels kan worden behaald. De actieve levensduur van een appelboom is ongeveer 35-50 jaar, maar in commerciële boomgaarden worden ze na 25 jaar gesnoeid. De vruchtzetting is aanvankelijk jaarlijks, maar wordt onderbroken naarmate de boom ouder wordt.

Appels worden beschouwd als zomerappels omdat ze eind augustus volledig rijp zijn en klaar om te plukken. Ze zijn goed te transporteren dankzij hun dikke schil, maar hun houdbaarheid laat te wensen over. Zelfs onder gunstige omstandigheden zijn ze slechts 25-30 dagen houdbaar, waarna ze hun smaak verliezen, los en zacht worden, beginnen te rotten of bitter smaken. Daarom zouden ze tegen die tijd al volledig verwerkt moeten zijn.

Geef uw feedback over de winterharde variëteit Ermakovskoye Gornoye en deel uw ervaring en kennis met andere tuinders.